استایرن مونومر(منومر) ترکیبی است بی رنگ و با بوی شیرین و منحصر به فرد.استایرن یکی از مهمترین کاربرد هایش به عنوان رقیق کننده واکنش گرا در پلی استر های غیر اشباع می باشد.استایرن در حین سخت شدن پلی استر(غیر اشباع) با آن کوپلیمریزه می شود.استایرن به خودی خود نیز گرایش زیادی به پلی مریزه شدن دارد.از این رو معمولا با ترکیباتی مانند فنل(فنول) های دی فونکسینول از جمله هیدروکینون تثبیت یا استابیلایزد می گردد.البته و به رغم این پیش گیری،در دراز مدت با افزایش ویسکوزیته و نهایتا پلی مر شدن مواجه است و لذا می بایست حتی المقدور در محل های خنک و دور از نور نگه داری شود.
کار کردن و تماس طولانی با استایرن آثار سوئی از خود بر جای می گذارد که مهمترین آنها تضعیف سیستم اعصاب با اثر آتی مانند کاهش قدرت درک و جذب،خستگی مفرط،از دست رفتن توان تمرکز،سردرد های طولانی و ...... می باشد.
انستیتوفدرال برای ارزیابی ریسک ها(آلمانBfR ) در یک اطلاعیه مطبوعاتی در سپتامبر سال 2006 خبری مبنی بر سرطان زا بودن استایرن منتشر کرد.در این اطلاعیه اشاره شد که استایرن اکسید به عنوان یک متابولیت از استایرن در بدن"آغاز گر" سرطان می باشد.
برای ایجاد استایرن اکسید از استایرن نیز یک نوع آنزیم خاص به عنوان مسئول شناخته شده است که با توجه به وجود این آنزیم در بدن انسان،می بایست استایرن را در گروه مواد شیمیایی سرطان زا طبقه بندی گردد.